Pierwsze osady ludzkie pojawiły się tak około piętnaście tysięcy lat temu, były to grupy zbieracko-myśliwskie wędrujące znad Dunaju. Osadnictwu szczególnie sprzyjał łagodny klimat atlantycki, taki jaki wytworzył się tu około osiem tysięcy lat temu i ten łagodny klimat trwał aż do XIII wieku naszej ery. Przy Górze Parkowej i jej okolicy, Świniego Grzbietu i Góry Bluszczowej ekipy archeologów ustaliły dwanaście osad ludzkich z epok kamienia i brązu. Musiało być coś niezwykle atrakcyjnego w okolicach Kudowy, ponieważ tak wcześnie powstało tutaj ludzkie osadnictwo.

Na przełomie wieków uzdrowisko miało wielu właścicieli, na tych ziemiach panowali królowie Czech, Polski, monarchii Habsburskiej, monarchii Hohenzollernów oraz Rzeszy Niemieckiej. Data odkrycia Pierwszych źródeł nie jest do końca znana, ale prawdopodobnie miało to miejsce pod koniec XVI wieku tak około 1580 rok. Istotną wzmiankę o istnieniu wsi znajdujemy w zapisach archiwalnych Archidiecezji w Pradze z 1354 roku. Istniała tu wówczas uboga wioska, położona na kamienistych i podgórskich gruntach. Najstarsza jej nazwa była czeska i brzmiała Lipolitov.

Od XVIII do XIX wieku Uzdrowisko nosiło nazwę Cudowa, a wcześniej Cudoba pochodną od słowa „chudoba”, ponieważ oznaczała ubóstwo, ubogie mienie. W drugiej połowie ubiegłego stulecia pojawiła się nazwa Kudowa. Najwcześniejsze wiadomość o uzdrowisku, które wówczas nosiło nazwę Cermenske Lazne, pezedewszystkim zawarte zostały w kronikach Ludwika z Nachodu z XVI wieku. Zapisane w „Glacjografii” Aureliusa, kapłana protestanckiego i dziejopisa ówczesnego hrabstwa kłodzkiego, wydanej w 1625 roku, szczawy kudowskie były za dobre w smaku, ponadto zdrowe i „przekładane nad wino”....