Kościół pod wezwaniem świętej Katarzyny Aleksandryjskiej

Parafia pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej w dzielnicy Zakrze w Kudowie-Zdroju ma bogatą historię sięgającą roku 1264. Wówczas powstała, obejmując tereny na zachodnim krańcu Ziemi Kłodzkiej. Pierwszy kościół parafialny, choć skromny, był ważnym miejscem kultu dla licznej grupy przybyszów głównie z Niemiec.

Niestety, w 1420 roku parafia doznała tragicznych strat wskutek najazdu husyckiego na ziemię kłodzką. Kościół został podpalony, a większość ludności brutalnie wymordowana. Ten dramatyczny wydarzenie przyczyniło się do upadku parafii, a jej terytorium oraz część wiernych została wchłonięta przez sąsiednią parafię św. Michała Archanioła w Lewinie Kłodzkim.

Mimo przeciwności losu, parafia św. Katarzyny została reaktywowana w 1739 roku, jednakże w wyniku niewielkiej liczby wiernych została ponownie zlikwidowana w 1830 roku. Dopiero w 1922 roku, dzięki staraniom społeczności lokalnej, została odtworzona po raz trzeci, obejmując Zakrze oraz część Kudowy Zdroju.

Po II wojnie światowej, wraz z przyłączeniem Ziemi Kłodzkiej do Polski, parafia znalazła się w administraturze apostolskiej archidiecezji wrocławskiej we Wrocławiu. W kolejnych latach granice parafii zostały poszerzone, obejmując całą miejscowość Zdrój, co było powiązane z nadaniem Kudowie-Zdroju praw miejskich.

W 1972 roku, w celu lepszej opieki duszpasterskiej, wydzielono z parafii nową jednostkę - parafię Miłosierdzia Bożego. W 1993 roku parafia św. Katarzyny została siedzibą nowo utworzonego dekanatu kudowskiego, który w 2004 roku wszedł w skład diecezji świdnickiej. Dziś parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Kudowie-Zdroju jest ważnym ośrodkiem życia religijnego i społecznego dla mieszkańców tej malowniczej miejscowości.