ZAMEK W RATIBORICE

Ogólny opis pałacu

Zamek Ratiborice w Czechach został uznany za narodowy zabytek kultury ze względu na literackie powiązanie z dziełem Bozeny Nemcova. Rozbudowany park krajobrazowy z naturalnymi komponentami w postaci łąk zalewowych wzdłuż rzeki Upy, rustykalne zabudowania folwarczne, w tym młyn wodny i magiel, tworzą tło letniej rezydencji książęcej od XVIII wieku. Pomieszczenia stanowią zachowane, kultywowane środowisko, zamieszkane wspólnie przez arystokratycznych właścicieli i prostych mieszkańców wsi w duchu oświecenia i romantyzmu XIX wieku. Ta dyskretna wiejska rezydencja Wilhelmine, księżna Sagan, służyła jako miejsce spotkań polityków i polityków podczas wojen napoleońskich, co zaowocowało organizacją Europy przez kilkadziesiąt lat. Na uwagę zasługują zabytki techniczne takie jak młyn i magiel, ale także zachowane fragmenty systemu nawadniającego umożliwiającego intensywne uprawianie łąki w przeszłości. 

Pierwsza pisemna wzmianka o majątku i wsi Ratiborice pochodzi z 1388 roku. Właścicielem był rycerz Vanek z Zampach, zwany także "Ratiborice". Od 1464 roku Ratibořice należały do domeny riesenburskiej. Fort w Ratiboricach nie był zamieszkany, zaczął gnić i przestał istnieć pod koniec XVI wieku. W 1582 r. Ratiborice i Riesenburg zostały kupione przez Ród Smiritzów, a oba zostały zaanektowane przez dużą porwincję Nachod. Po bitwie pod Białą Górą, zamek Nachod został zdobyty przez ród Trčka z Lípy. Ostatni czeski właściciel, Adam Erdman Trčka, został zamordowany z jego szwagrem Albrechtem z Wallenstein w Egerze w 1634 roku. 

Hrabia Ottavio Piccolomini właścicielem Pałacu

W tym samym roku cesarz Ferdynand II nadał ziemie i okolic Nachodu hrabiemu Ottavio Piccolomini. W latach 1702-1708 hrabia Lorenzo z Piccolomini wybudował barokowy pałac w Ratiboricach jako letnią rezydencję myśliwską. Został zbudowany w stylu włoskiego "kasyna".

Ród właścicielami okolicznych ziem Nachodzkich

W 1792 roku Domenę kupił Peter von Biron, książę Courland i Semigallia. Po jego śmierci w 1800 roku majątek odziedziczyła najstarsza córka Catherine Frederica Wilhelmina Benigna, księżniczka Kurlandii. Piękna, bogata i uduchowiona księżniczka uczyniła z Ratiborice swoją stałą letnią rezydencję. W latach 1825-1826 przywróciła zamek w stylu klasycystycznym i empirowym. W okolicy powstał naturalny park krajobrazowy rozciągający się na całą dolinę rzeki Upy. Zbudowano także pawilon myśliwski i szklarnię palmową. Księżna zaprosiła do zamku wiele ważnych osób, takich jak austriacki kanclerz Clemens Metternich czy rosyjski car Aleksander I. W 1813 roku oddała pałac dyplomatom Prus, Rosji i Austrii w tajnych negocjacjach na temat koalicji anty-napoleońskiej. Jest również znana jako "Księżna" z powieści "Babka" Bozeny Nemcovej.

Majątek zostaje kupiony przez Octaviano z Lippe

Po śmierci księżnej Kurlandii w 1839 roku majątek i ziemie zostały sprzedane hrabiemu Octaviano z Lippe - Biesterfeldu w 1840 roku. W 1842 roku majątek z 114 wioskami i małymi miasteczkami, licznymi zakładami przemysłowymi i zamkami w Nachod, Chvalkovice i Ratiborice kupił książę Jerzy Wilhelm Schaumburg-Lippe, władca małego księstwa w północnych Niemczech. Schaumburgowie odnowili zamek w latach 1860-1864 według aktualnego projektu. Członkowie rodu byli małżeństwami związanymi z wieloma królewskimi sądami europejskimi. Najbliższe powiązania dotyczyły duńskiej rodziny królewskiej. Zamek był własnością rodu Schaumburg-Lippe do czasu przejęcia władzy przez państwo w 1945 roku.

Opracowano na podstawie: www.zamek-ratiborice.cz